Vrijheid

Voelen jullie het ook? De drang naar vrijheid? De drang om gewoon jezelf te mogen zijn zonder al die opgelegde regeltjes. Enerzijds moeten we zoveel mogelijk alleen zijn, thuisblijven, mondmaskers dragen, afstand houden en tegelijkertijd moeten we ook onze frequentie verhogen want dat verhoogt dan weer onze immuniteit die ons zou kunnen/moeten beschermen tegen dit virus. We moeten dus ook dankbaar zijn, mediteren, blij zijn, mindfull zijn, vriendelijk zijn, pijnvrij zijn, gelukkig zijn, gezond eten, liefst veganistisch en biologisch, de ideale mens zijn zeg maar.

Nu heb ik daar deze week gigantisch in gefaald!

Ik vermoed dat ik niet de enige ben.

Ik geef jullie wat achtergrondinformatie. Toen ik 19 jaar was ging ik naar de supermarkt en aan de kassa gekomen hoorde ik een stemmetje in één oor, dat zei :’koop een quickpick’ Als toen arme student wou ik daar geen geld aan geven. Gevolg, de volgende dag werd er 105 miljoen Belgische frank gewonnen door een persoon die een quickpick kocht op het uur dat ik daar was.

Toen ik wat ouder was en smoorverliefd wou ik dolgraag mijn partner achterna naar Afrika. Voor die lange reis had ik een hele hoop vaccinaties nodig op een zeer korte tijd. Ik voelde wel dat dit zwaar was maar mijn verliefdheid woog zwaarder. Gevolg, een pancreasvergiftiging met diabetes als gevolg.

Je zou kunnen denken dat deze 2 gebeurtenissen genoeg waren om me naar mijn gevoel te laten luisteren. Het heeft echter nog vele jaren geduurd tot ik een echt gevoelsmens werd.

Ik weet dat mijn gevoel me leidt en beschermd tegen gevaar maar tegelijkertijd weet ik dat er bepaalde zaken zijn die altijd voorrang zullen krijgen op dat gevoel.

Als één van mijn kinderen mij nodig heeft dan zal ik er staan, ook al zegt mijn gevoel me dat ik me beter niet op die plaats begeef. Dan roep ik mijn hulptroepen in maar storm als wonderwoman het gevaar tegemoet.

De afgelopen weken had ik de gekste dromen. Telkens in periodes van 2 weken: 2 weken nachtmerries – 2 weken ontzettend lieve dromen – 2 weken ontzettend gekke dromen en nu de laatste 2 weken dromen waarin alles gemengd zit.

En zo gaat het ook met mijn leven. Het is een mengelmoes van gevoelens van blijheid, dankbaarheid maar ook angst en verdriet. Een goede vriendin had een zwaar auto ongeluk, de schrik sloeg me om het hart. 3 andere vrienden kregen het gevreesde virus, een andere vriendin ging zwaar door haar rug en lijdt helse pijn. Een andere vriendin heeft het financieel heel zwaar en vraagt zich af hoe het verder moet. Mijn eigen lijf heeft het moeilijk, mijn spieren verkrampen en dat doet pijn. Dus als ik dan lees over de frequentie van het virus en de frequentie van de mens en hoe je die frequentie verhogen kan dan ben ik in eerste instantie tevreden dat we blijkbaar zelf ons lot in handen hebben. Maar dan rijzen er ook alweer talloze vragen in me op. Hoe hoog moet je frequentie zijn? Hoe kan je dat meten? Hoe lang moet je frequentie op deze hoogte zijn? Dan slaat alle blijheid  om in schuldgevoel en boosheid. Is dit dan nu de nieuwe manier om mensen te gaan beoordelen? Jij krijgt het virus dus jij trilt niet hoog genoeg?

Dan komt alles in me in opstand, waar is de vrijheid dan?

Mogen we nog vrij zijn om onze gevoelens te voelen? Gelijk welke gevoelens dat zijn. Mogen we ze observeren en voor onszelf uitmaken wat het met ons doet? Mogen we falen 10 à 20 keer per dag? Mogen we er ook in slagen? Al is het enkele minuten of vele uren? Mogen we elkaar nog de vrijheid gunnen om dit leven te leiden zoals het voor ons goed voelt?

Waarom hebben zovelen het moeilijk? We moeten of een denkmens of een gevoelsmens zijn, zo lijkt het nu. Je bent voor of tegen de maatregelen. Ik zag een mooie post op facebook met de titel: ‘ Mag ik ook nog twijfelen?’ Dat is voor mij een heel eerlijke vraag. Ik heb vele vrienden en kennissen, de ene meer gevoelsmens, de andere meer ratiomens maar stuk voor stuk goede mensen. Je mag voor mij eender wat zijn ik gun jou die vrijheid. Leef, beleef, speel en dans, wees blij, boos, verdrietig, dankbaar, met of zonder pijn, verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden, het maakt voor mij niet uit. Wees een mens, daarvoor ben je naar deze wereld gekomen om te ervaren wat dat is mens zijn. Lief mens, ik speel mee met jou in dit spel, in deze theatershow die leven heet. Soms ben ik je vriend, soms je tegenstander maar ik hou van je, in gelijk welke rol je aanneemt. En ik hoop dat dat je frequentie verhoogt en je beschermt tegen alle vormen van datgene waar je niet van geniet.

Hartegroet,

Annelies