eigen ervaringen

In onze leefwereld zijn we gewoon van mensen te beoordelen bij een eerste contact. Dat is bij mij niet anders. Maar als ik mijn handen op iemand mag leggen en informatie doorkrijg dan pas zie ik ook wie de persoon daadwerkelijk is. Het brengt mij een zeer groot begrip bij voor elk persoon. Je weet immers niet wat aan de basis ligt van hoe iemand zich gedraagt.

Ik leerde Liesbeth kennen op een engelendag. Ik zag een paar grote vleugels achter haar maar kreeg niet direct meer informatie door. Ik nodigde haar uit om eens op tafel te komen liggen. Ze nam het voorstel aan. Op de afgesproken dag kreeg ik net voor ze aankwam de boodschap dat ze veel en lang zou moeten komen. Ik was een beetje verward want meestal zijn één of een paar ontmoetingen genoeg. Ik ben niet zo goed in het lang begeleiden van iemand dacht ik. Ze ging op tafel liggen en direct kwam door ‘ dit is een goedje’ Ik was verbaasd en vroeg waarom ze dan zo lang zou moeten komen. Men toonde mij een hele hoop geometrische figuren, lijnen, tekeningen, het was veel en hoe kon ik dat doorgeven? Ik vroeg haar of zij een boodschap had aan geometrie en tekeningen, kristalvormen,…. Tot mijn verbazing zei ze heel opgewekt ‘ ja hoor, ik ben architect en het is mijn grote droom huizen te mogen ontwerpen in wat ik kristalarchitectuur noem’
Ze is vele malen geweest en telkens kregen we richtlijnen door die zij kon omzetten in plannen.
Het was voor mij een heel boeiende ervaring.

Ik behandelde een jonge vrouw, een beetje een grijze muis, tot ik mijn handen op haar mocht leggen. Ik kreeg nieuwe inzichten in de kabbalah en het mysterie van het leven.

Het gebeurt dat ik voor ik een les geef een beeld krijg van de zaal waarin ik les zal geven. Het gebeurt dat ze mij dan bij een bepaalde plaats engelenvleugels tonen, dan weet ik dat ik tegen de persoon die daar komt te zitten iets zal moeten zeggen.
Op een avond zag ik bij 2 stoelen engelenvleugels. Ik was benieuwd wie daar zou plaatsnemen. Ik hield het een beetje in de gaten maar telkens gingen er mensen zitten en zich dan terug verzetten. Toen ik me ging klaarmaken zat er nog niemand,, toen ik terug binnenkwam was ik het vergeten. Tot vlak voor de pauze mijn blik getrokken werd tot die 2 stoelen en ik zag dat er 2 dames op zaten. Ik wachtte ze op tijdens de pauze en vroeg of ik even met hen mocht praten.
Zij vertelden me over hun ontmoeting. Hoe de ene vrouw in een bos met haar hond ging wandelen en bij een kapelletje stopte om wat te mediteren. Ze zei me dat ze zich zo alleen voelde en zo verdrietig was dat ze snakte naar een vriendin. Toen ze verder wandelde kwam ze een andere vrouw tegen ook met een hond. De honden verstrengelden en zo begonnen ze te praten en werden hartsvriendinnen. Zij vonden het een filmverhaal maar waren ook heel verwonderd (net als ik trouwens) hoe die engelen werken. Ik zag duidelijk 2 engelen bij hen en voelde de vreugde over deze geslaagde ontmoeting.

Op een avond zou ik een engelenles geven. Bij mijn vertrek van thuis uit voelde ik de aanwezigheid van de aartsengel Michaël. Hij vroeg me of de les die avond over hem mocht gaan en zei me dat er die avond een vrouw aanwezig zou zijn die op het punt stond terug naar hun wereld te vertrekken.. Een beetje verbaasd stemde ik toe. Een aartsengel toont zich zelden, ik was onder de indruk en dacht dat het zou volstaan mijn les te geven en hem aan te halen.

Aangekomen op locatie kon ik de beamer niet aan de praat krijgen. Technieker kwam erbij, niets aan te doen. Ik dacht ik heb mijn computer nog, ik zal mijn plan wel trekken. Ik voelde de vraag opborrelen of ik mijn handen op de aanwezigen wou leggen. Tuurlijk niet, dat kan toch niet in groep, dat doe je toch privé. Maar toen ik 5 minuten met de les begonnen was viel ook mijn pc uit, niet meer aan de praat te krijgen. Ik gaf toe aan het gevoel mijn handen te moeten leggen. Ik vroeg aan de groep of dit ok was en of ze dan ondertussen onderling wat wouden praten en zich niet op mij concentreren want dan zou ik mij zeer ongemakkelijk voelen. Ik begon mijn handen te leggen en toen ik bij de tweede persoon aankwam, een jonge mooie vrouw, zeiden ze me ‘ zij komt bij ons terug, heel snel al’. Ik kon dat niet zeggen, niet voor een volle zaal. Ik gaf haar een algemene boodschap maar was uit mijn lood geslagen. Nadat ik nog een paar mensen boodschappen had gegeven kwam deze vrouw tot mij en zei’ ik weet dat ik doodga, ik heb echt niet lang meer, aub geef me uitleg daarom ben ik gekomen’ Ze besprak dit heel open en voor de groep. De les is verder gegaan over sterven en doodgaan. Het was één van de mooiste avonden die ik mocht geven. Totaal onverwacht maar zo liefdevol.
De volgende les was ze er niet meer bij…..