Naar aanleiding van de huidige discussies over geschiedenis op school, mijn bescheiden visie:
Vul het hart, niet enkel het brein
Geschiedenis zonder toekomstvisie leidt enkel tot herhaling. We leren wat er gebeurde, we analyseren fouten, maar hoe vaak verbinden we die lessen met de wereld van morgen? Het huidige schoolsysteem legt een sterke focus op kennisoverdracht, maar laat vaak weinig ruimte voor inspiratie en verbinding. En precies daar wringt, volgens mij, het schoentje: een school moet niet alleen breinen vullen, maar ook harten raken en toekomst bieden.
In de geschiedenislessen van vandaag leren leerlingen over veldslagen, revoluties en staatsvormingen. Allemaal belangrijk, zonder twijfel. Maar hoe vaak wordt die kennis gekoppeld aan de vraag: wat betekent dit voor ons, hier en nu? Wat kunnen we hiervan leren voor de uitdagingen van morgen, zoals klimaatverandering, sociale ongelijkheid of technologische revoluties? Het ontbreekt te vaak aan die brug naar de toekomst.
Ik pleit daarom voor een herziening van het schoolsysteem: bij elk uur geschiedenis zouden we twee uur toekomstvisie moeten toevoegen. Geschiedenis kan perfect dienen als opstap naar creatieve oplossingen en nieuwe inzichten. Laat leerlingen niet alleen analyseren wat fout ging, maar ook bedenken hoe het beter kan. Laat ze dromen over de wereld die ze willen bouwen, gewapend met de lessen van het verleden.
Een school is meer dan een plek waar kennis wordt overgedragen. Het zou een voedingsbodem moeten zijn voor nieuwe ideeën, een broedplaats voor hoop en verbinding. Geschiedenis is niet bedoeld om ons alleen terug te kijken, maar om ons te inspireren vooruit te zien. Door verhalen te vertellen die raken, en door leerlingen actief te betrekken bij de vraag wat zij kunnen doen om de toekomst vorm te geven, kan geschiedenis een krachtige tool worden voor verandering.
Stel je voor dat we scholen zo inrichten dat elke les niet alleen het verstand voedt, maar ook het hart. Dat leerlingen niet alleen cijfers en feiten onthouden, maar ook een gevoel van verantwoordelijkheid en inspiratie meenemen. Dat is onderwijs dat niet alleen kennis overbrengt, maar ook toekomst bouwt. Dat is de weg naar een generatie die niet alleen begrijpt wat was, maar ook weet wat kan zijn.
Laten we scholen transformeren tot plaatsen waar niet alleen de geschiedenis tot leven komt, maar waar ook de toekomst geboren wordt. Want de wereld heeft niet alleen mensen nodig die weten, maar mensen die voelen en handelen.
Ik heb het hier enkel over geschiedenis, maar eigenlijk zouden alle vakken herbekeken mogen worden in het licht van de uitdagingen van vandaag. In een tijd waarin jongeren meer dan ooit worstelen met depressies, kunnen we hen alstublieft hoop bieden en niet alleen hun brein, maar vooral hun harten vullen? 🙏❤️
Ik ben ontzettend blij dat er scholen bestaan zoals de Steinerscholen, waar het basisprincipe ‘hoofd-handen-hart’ echt tot leven komt. Het is zo mooi om te zien hoe kinderen daar niet alleen hun brein ontwikkelen, maar ook hun creatieve kant, praktische vaardigheden en vooral hun hart. Daar wordt onderwijs gegeven met een diep respect voor het kind als geheel – niet alleen een leerling die kennis moet absorberen, maar een mens die groeit in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier.
Ik word gelukkig als ik mijn kinderen zie opbloeien in zo’n omgeving. Hoe ze leren vanuit verbinding, niet alleen met zichzelf, maar ook met anderen en de wereld om hen heen. Het is onderwijs dat niet alleen de toekomst voor hen opent, maar hen ook leert het met vertrouwen tegemoet te gaan. Dat is precies wat ik wens voor alle kinderen: een school waar ze met hoofd, handen en hart worden gevormd tot bewuste, betrokken en hoopvolle mensen.