Het leven vanuit een dubbele realiteit

Het leven vanuit een dubbele realiteit

Voor sommigen is de wereld gek geworden, staan we aan de rand van een diepe afgrond en kunnen we er enkel verder in tuimelen. Voor anderen is er niet veel veranderd en voor nog anderen zijn er andere werelden waar te nemen. NASA en het Pentagon komen naar buiten met het accepteren van buitenaardse wezens. Iets wat ze allang wisten maar waar een rechtszaak voor nodig was om toe te geven. Voor velen eindelijk erkenning, voor velen ongeloofwaardig en voor anderen een vanzelfsprekendheid. Maakt het allemaal iets uit?

Velen onderhouden het standpunt ‘ ik denk dus ik ben’, wat mijn denken niet aankan bestaat niet. Anderen zijn voelers, anderen zieners, doe-ers, helers, we zijn met heel wat verschillende zijns vormen hier op deze planeet.

De sluier tussen de verschillende realiteiten wordt echter dunner en dunner. Enerzijds leren we vanuit eigen ervaringen en ervaringen van anderen anderzijds is er een verhoogde frequentie aanwezig en die is, willen of niet steeds sterker voelbaar.

Een aantal weken had ik een heel sterke ervaring tijdens het afhalen van mijn dochter aan school. Ik stond te wachten en praatte ondertussen met een medewerkster. Ik aan de ene kant van het hekken, zij aan de andere kant. Het hekken werd wazig en verplaatste zich een 2 tal meter naar achter. Terwijl ik kon verder praten werd mijn zicht heel troebel en was ik tegelijkertijd aanwezig in een andere realiteit.

Ik ervaarde dit tot nu toe enkel ’s nachts als ik ongestoord kan kijken en voelen.

Alhoewel ik weet dat ik in deze realiteit werk te verrichten heb wordt de vraag  om integratie van de binding met andere realiteiten steeds groter.  Ik voelde het eerder aan als een portaal, alsof ik nodig was om een verbinding tot stand te brengen. In de weken erna gaf ik engelencursussen en reiki inwijdingen in deze sfeer. Het leven in deze sfeer verloopt voor mij en mijn gezin aangenaam. We hebben veel natuur om ons heen en zijn omgeven met vriendelijke, aangename, rustige, liefdevolle mensen. Het kan wel. Het kan wel om ook in deze tijden je bewust te zijn van de verbinding met jezelf, je hogere zelf, de wereld die we waarnemen en de realiteiten die anders zijn en minder waarneembaar.

Het kan om in die verbinding – eenheid- te leven en hier aanwezig te zijn. Zoals mijn leraar altijd zei: sterven moet je doen terwijl je leeft.  Maak van rust en kracht je hoogste prioriteit en leef samen met anderen bewust van deze éénheid.

De afgelopen maanden waren ook voor mij een les in loslaten en oud verdriet verteren. Verdriet om al wat kon maar niet mocht zijn. Nu ervaar ik mildheid, mildheid naar mezelf en daardoor ook naar anderen.  Het werkt verzachtend en helend, verbindend en ben intens dankbaar voor de lessen en nog meer dat ze (voorlopig) geleerd zijn. Ik wens jullie heel veel moois en liefdevols op jullie pad.

Met genegen groet,