Geometrie, een zoektocht van vader en dochter
De heilige geometrie, wat klinkt dat mooi. Enthousiast sla ik het boek open om al snel tot de conclusie te komen dat dit mijn petje te boven gaat. Wiskunde en ik, niet bepaald goede vrienden. Toch blijft het hangen… En ja hoor enkele dagen later toont mijn vader mij vol enthousiasme zijn nieuwe passie; u raadt het al: geometrie
Wat is het toch dat ons zo aantrekt, op het eerste zicht eenvoudige vormen, maar probeerde u ze al te tekenen? Mijn vader gaat enthousiast van start, maakt tekeningen, ganse modellen, het angstzweet breekt me uit. Waarom ken ik deze vormen wel, waarom kan ik ze niet maken, noch onthouden? Het fascineert me.
Jaren gaan voorbij, talloze keren heb ik gezien hoe mijn vader tovert met vormen. Hij maakt ze met stokjes, uit plakjes cake, van peperkoek tot origami, hij blijft ermee spelen. Zijn ogen schitteren telkens hij een vorm creëert.
Ik blijf verdwaasd achter …
Tot een nacht de vormen voor mijn ogen kwamen dansen en ze plots hun geheimen oplichten …